Verwijzen
Boeken die naar andere boeken verwijzen. In de wereldliteratuur zijn er prachtige voorbeelden van. ‘De naam van de roos’ van Umberto Eco bijvoorbeeld – een fantastische historische misdaadroman.
Ik las het boek inmiddels een paar decennia geleden en meen me te herinneren dat een van de monniken in een middeleeuwse abdij een herontdekt boek van de Griekse filosoof Aristoteles, het op dat moment enige bekende exemplaar ter wereld, opat om verdere verspreiding van diens heidense, ‘godslasterlijke ideeën’ te verhinderen. Het bestaan van een lachende God zou de hele toenmalige leer van de Kerk immers onderuit halen? Een geweldig verhaal dat later ook verfilmd is.
Bekend is ook ’De schaduw van de wind’ van Carlos Ruiz Zafon, een eerbetoon aan de literatuur. Een jongen mag van zijn vader een boek uitkiezen op Het Kerkhof der Vergeten Boeken. Hij kiest ‘De schaduw van de wind’ van ene Julian Carax. Dit boek zal een grote invloed uitoefenen op het leven van de dan nog jonge Daniel.
Ook de Nederlandstalige literatuur heeft mooie voorbeelden, zoals ‘De ontdekking van de hemel’ van Harry Mulisch en ‘Het verdriet van België’ van Hugo Claus.Ook de Nederlandstalige literatuur heeft mooie voorbeelden, zoals ‘De ontdekking van de hemel’ van Harry Mulisch en ‘Het verdriet van België’ van Hugo Claus.
Onlangs verscheen ‘De val van Tammy Davidson’ van Lex Passchier, net als ‘De naam van de roos’ een spannende misdaadroman met een wel heel opmerkelijke rol voor een fictief verhaal. Ik ga het niet verklappen, maar durf wel te vertellen dat de inspecteur die het onderzoek leidt, een belezen man is. Zo passeren enkele boeken met dezelfde titel zijn denksporen naar de dader en zoekt hij naar verwijzingen in situaties waarin een boek belangrijk is. De moord op John Lennon is er zo een. De schutter, Mark David Chapman werd toen bij zijn slachtoffer aangetroffen, al lezend in ‘The Catcher in the Rye’ van J.D. Salinger. Heeft de inspecteur te maken met een copycat?
