Over thrillers
Onlangs las ik de nieuwste thriller van Charles den Tex, Een mooie dood. Het is een verhaal met veel vaart, over een caféhouder die in een onmogelijke situatie belandt. Zijn partner wordt op een nacht door hemzelf dood aangetroffen in het café. Hij wordt verdachte en wel vanuit verschillende richtingen, dus niet alleen door de politie. Hoe gaat hij hier mee om?
Zoals gezegd, er gebeurt erg veel en het boek is zo vlot geschreven dat je wel wilt doorlezen. Ik ga niets verklappen. Een thriller is een thriller, maar Den Tex is niet de auteur van de vele doden zoals je vaak genoeg in dit genre meemaakt.
Ik volsta met twee citaten uit een lang interview met Charles den Tex in Trouw (in de serie Tien Geboden, 27 juli 2024) over hoe hij kijkt nar het genre waarin hij een meester is: de thriller.
‘Ik kies voor thrillers omdat ze een uitgesproken plot hebben. En misdaad zie je overal, in het groot en in het klein. Psychopaten en seriemoordenaars vind ik niet interessant. Ik schrijf het liefst over mensen die op een of andere manier in een uitzichtloze situatie zijn beland en dan iets gruwelijks doen. Het aardige van thrillers is dat je daarin wat ongenuanceerder met goed en kwaad kan omgaan. Er is een goed en er is een kwaad en mijn protagonist bevindt zich doorgaans ergens in het midden. De tijd dat de hoofdpersoon alleen maar goed was hebben we voorgoed achter ons gelaten. Vroeger dacht ik nog: als wij niet de good guys zijn wie dan wel? Maar de waarheid is dat echte good guys helemaal niet bestaan.’
(bron: wikipedia)
‘Er is een onderscheid tussen thrillers en literatuur, misschien wordt het één lager aangeschreven dan het ander, maar dat interesseert me niet zo veel. Je het ook sportwagens en bestelbusjes. De mensen die een sportwagen bezitten, kijken vaak neer op de lui in bestelbusjes, maar als het je mij vraagt, is zo’n busje toch handiger.’
Charles den Tex, Een mooie dood. Thriller. Amsterdam: Harper Collins 2024, 321 pag (e-bookversie)
