Je bent prachtig
Eerlijk gezegd, er was enige aarzeling toen ik begon aan Je bent prachtig van Ann Napolitano. Wellicht door de tekst op de voorkant van de omslag: ‘Vier zussen. Een onmogelijke liefde. Een hartverscheurende familiegeschiedenis.’ De titel is wat zoet, de toelichting suggereert veel drama. Heb ik daar zin in? Geef ik het boek een kans?
Misschien was het omdat het vakantie was dat ik er ondanks deze aarzeling toch aan begon. En het uitlas. Conclusie na lezing: de titel verwijst naar in de roman werkelijk gesproken woorden, de stevige termen in de toelichting (‘onmogelijk’, hartverscheurend’) kloppen. Inderdaad veel drama, maar: niet over de top, navoelbaar of herkenbaar, goed gedoseerd en met veel perspectiefwisselingen in het verhaal.
De vier zussen, waaronder een tweeling, zijn heel close en grotendeels acht handen op een buik, maar bepaald geen kopieën van elkaar. Elk heeft een eigen karakter en een eigen manier van het in het leven staan en een eigen kijk op hun onderlinge verhoudingen. Juist dat geeft een mooi reliëf dat door de auteur knap wordt neergezet.
Tja, ik ga niet teveel van de inhoud vertellen, dan is de lol van het lezen er misschien af. Maar iets uit die voorkant van de omslag wil en kan ik hier ook wel verduidelijken.
Dit titel, ‘je bent mooi’ komt uit de mond van de vader van de vier zussen, een wat zonderlinge man, iemand zonder grote ambities maar met een goed, beter: groot hart. Hij geeft weinig leiding aan het gezin, zit liever in de kroeg, maar weet haarfijn wat er speelt en schenkt vertrouwen en veel liefde aan zijn dochters.
De moeder van de zussen is een heel ander type, een rechtlijnige control freak die, als het er op aankomt, zichzelf in de weg lijkt te zitten. Dat schaadt de relaties tussen haar en haar dochters maar legt ook een druk op de verhoudingen tussen de zussen.
En dan is er nog die onmogelijke liefde. Dat suggereert misschien dat er iets is met de betreffende jongeman, de eenzame William, een gedreven basketbalspeler die zich ernstig blesseert. Waar William liefdeloos is opgevoed, ligt dat bij de zussen juist heel anders.
De liefde van William voor een van de zussen is ‘onmogelijk’ omdat de close verhoudingen tussen de zussen een liefde van een van hen met iemand van buiten lijkt uit te sluiten.
Afijn, er gebeurt van alles, dingen die niet alleen in de roman, in fictie, kunnen gebeuren maar ook in ‘het echte leven’. Dat maakt het verhaal geloofwaardig.
Wat mij vooral overtuigt zijn de emoties van de zussen bij al die gebeurtenissen. Wat ik er bijzonder aan vind is dat de auteur elk van de vier zussen ontwikkelingen laat doormaken die hen tot bepaalde keuzes brengen maar die op een later moment toch ook weer deels of geheel verlaten worden. Het is allemaal iet rechtlijnig en voorspelbaar (zoals de meeste mensen ook niet voorspelbaar zijn). Anders gezegd, zoals mensen permanent in ontwikkeling zijn, reagerend op de dingen die ze meemaken in het leven, zo zijn ook de karakters van de vier zussen in ontwikkeling.
Het verhaal wordt verteld in hoofdstukken waarin in elk daarvan een andere zus aan het woord is. Zo zie je het verhaal vanuit verschillende kanten.
Julia is ambitieus en wil het als zakenvrouw ver brengen, Cecilia is de kunstenaar, die eigenzinnig haar weg zoekt (en vindt), Sylvie is een lezer en dromer, Emeline is een verbinder. Heel verschillend dus – een mooie basis voor een ‘hartverscheurende familiegeschiedenis’.
Ann Napolitano, Je bent prachtig. Vertaald door Maya Denneman. Amsterdam: Uitgeverij Luitingh-Sijthoff 2024, e bookversie: 384 pagina’s.
Het boek is te koop bij uw lokale boekwinkel en bij managementboek.nl.
