Dikke pillen -2-
In de eerste aflevering besprak ik enkele dikke pillen in het genre ‘non fictie’. In deze aflevering titels van ‘romans van enige omvang’ die ik de afgelopen jaren las en die ik zeker de moeite waar vond.
Er verschijnt zo ontzettend veel nieuws op de markt, zowel bij gevestigde uitgevers als in eigen beheer door de schrijvers zelf. Het is gewoon niet bij te benen. Maar goed, hier wat titels die ik graag aanraad.
Natuurlijk moet ik beginnen met het meermaals gelauwerde boek van Anjet Daanje, Het lied van ooievaar en dromedaris (656 pag.). Het is een stevige roman met heel veel lijntjes en verbindingen tussen de verschillende hoofdstukken. Bewonderenswaardig gedaan.
In dezelfde tijd las ik met heel veel plezier Vrijheid van Jonathan Frantzen (592 pag), een rasverteller over de Amerikaanse cultuur. Ook in de VS (grotendeels althans) speelt Max, Micha & het Tet-offensief zich af van Johan Harstad. Echt een pil: 1229 pag. Ik vond het een fascinerend verhaal waar je in blijft doorlezen. Sterker nog: ik ging allerlei dingen opzoeken op internet: waar de hoofdpersonages woonden bijvoorbeeld. Ik vond zelfs een catalogus van een tentoonstelling van Micha!!
Een klein leven van Hanya Yanagihara (752 pag) was me iets teveel van het goede. Het toneelstuk vond ik beter.
De erkenning van de kwaliteit van Het achtste leven (voor Brilka) (1296 pag!) van Nino Haratischwili is gelukkig, na een trage start, goed op gang gekomen.
Verder was ik heel geboeid door De patiënten van dokter García van Almudena Grandes, 832 pag. Dat speelt in het Spanje van voor en na WO II. De personages wisselen nogal eens van naam, dus het was wel opletten geblazen.
Van Nederlandse bodem nog een titel, De rat van Amsterdam van Pieter Waterdrinker (592 pagina’s), een boek, net als de schrijver, vol bravour.
(Dit blog verschijnt gelijktijdig als column in de Voorschotense Krant, eind september.)
Al deze titels zijn goed verkrijgbaar bij uw lokale boekhandel en bij managementboek.nl.
