Plankje hier, schapje daar, boeken overal
Ze vindt voorlezen voor kinderen erg belangrijk, want kinderen pikken er veel van op. Niet vreemd voor een kleuterjuf. Ze leest zelf ook graag. Alleen over dingen waar ze in haar eigen leven een relatie mee heeft. Dus geen SF of thrillers. En ze verzamelt.
Mysterie mens
Ze noemen het een ‘minibieb’ maar de kast met boeken naast haar voordeur reikt vanaf de grond tot de overkapping. Ik bel aan en terwijl ik wacht inspecteer ik de kast. Dianne Vroon doet open. ’Ik haal zelf niet veel uit die kast’, zegt ze. ‘Het gaat vaak om oudere boeken. Ik lees liever nieuw materiaal. Daarvoor ga ik naar de bibliotheek.’
‘Laatst nam ik Hoe wij het machtigste dier op aarde werden. Het mysterie van de mens mee van Yuval Noah Harari. Zo knap! Harari legt moeilijk dingen heel duidelijk uit. Hij bespreekt de hele geschiedenis van de mens. En doet dat met allerlei verwijzingen naar deze tijd. Dat raakt me dan. Het boek is nog eens leuk geschreven ook. Zijn boodschap: we zijn niet de belangrijkste op aarde al denken we dat wel.’
Waar gebeurd
‘Ik ben in een hoop dingen geïnteresseerd, ik heb alleen moeite om feiten te onthouden. Ook titels en namen van schrijvers ben ik zo weer kwijt. Zodoende heb ik altijd moeite met zoeken. Ook in de bibliotheek: die lawine van boeken, het is allemaal zo veel! Heb ik dit al gelezen of niet?’
‘Alles wat ik lees moet waar gebeurd zijn of moet hebben kúnnen gebeuren. Van science fiction of thrillers houd ik niet. Als we op vakantie gaan lees ik altijd voor- en achteraf een of meer boeken die over dat land of die plaats gaan. Of over het eiland want ik ben gek op de Wadden. En dus las ik het werk van Vonne van der Meer.
Je herkent dan de sfeer van de omgeving in het boek. Eigenlijk heeft alles wat ik lees ergens een relatie met waar ik mee bezig ben. Of het nu over een vakantiebestemming gaat, over wandelen wat ik graag doe, of over fietsen. En ja, als kleuterjuf ben ik ook geïnteresseerd in boeken over probleemkinderen. Ik volgde een cursus over autisme en las ook daarvoor allerlei boeken.’
Dick Bruna
‘Ik ben een echte verzamelaar. Ben gek op het werk van Annie M.G. Schmidt, heb al haar boeken en de boeken die over haar gaan. Overal in huis heb ik planken of kasten met boeken rond een bepaald thema.’
We maken een rondje door het huis. In elke kamer staat wel wat. Een plank in een kast, een apart schap.
‘Kijk, hier staan alle Dick Bruna-boekjes, ook in verschillende talen. Op die plank daar alle kinderboekenweekgeschenken sinds de jaren ’80, daaronder veel prentenboeken om op school voor te lezen.’
In een andere slaapkamer de boeken van haar guilty pleasure: Santa Montefiore van wie elk jaar een nieuw boek verschijnt. En elders staan de boeken van Jean M Auel (o.a. De holenbeer) en op weer een andere plek een rijtje edities van Het achterhuis van Anne Frank.
Hype
Met De zeven zussen van Lucinda Riley had Vroon eerst niks. Een hype vond ze het. Zij ging daar niet aan meedoen. Tot ze toch voor de bijl ging. ‘Best wel knap van Riley, al die lijntjes tussen de verschillende verhalen, hoe zij al die werelden bij elkaar weet te houden en hoe ingrijpende gebeurtenissen lang en diep doorwerken in een familie.’
‘Wat ik koop, lees ik ook. Ik koop niet zo maar een boek, ik ben altijd op zoek naar iets. De recensies in de Volkskrant zijn een belangrijke bron evenals mijn zus met wie ik vaak over boeken praat. Of de televisie.’
Afghanistan
‘Ik kocht eens een boek van iemand die naar Afghanistan was gefietst. Die kwam op televisie om zijn boek daarover te promoten. Het leuke was dat hij het boek persoonlijk kwam bezorgen. Op een terras in Den Haag. Ik vond dat boek wat minder maar dat contact op het terras was fantastisch.’
Voorheen las Vroon een boek waarin zij begonnen was, altijd uit. Tegenwoordig hoeft dat niet meer van haarzelf. Soms kijkt ze achterin, hoe het verhaal afloopt. Ze lees het dan nog wel helemaal.
‘Lezen, zo lekker! Je vergeet de tijd, zeker in vakanties als je het een paar uur achter elkaar kunt doen. Jezelf helemaal verliezen in het verhaal, helemaal opgaan in een andere wereld.
Ik vraag me wel eens af, waarom heb ik al die boeken? Waarom bewaar ik die? Maar ja, je gooit ze ook niet zomaar in de papierbak, je hebt er een persoonlijke herinnering aan. Je hebt ze ooit zelf gekocht of van iemand gekregen.
En toch, als het huis in brand zou staan, dan zou ik alleen mijn fotoboeken redden. Romans zijn altijd nog verkrijgbaar, je foto’s niet.’
Vogelaar
Daar komt ze aan met weer een heel ander boek: Kwie kwie kwie kwie. Een boek vol vogelverhalen van Camilla Dreef met illustraties van Liset Celie.
‘Mijn vader was vogelaar en anderen in mijn familie zijn dat daarna ook geworden. Dit boek wordt daarom een roulatieboek dat vast de hele familie door zal gaan.’
Op tafel ligt een al wat oudere band uit 1979: het Corsicaans avontuur van Anthony van Kampen, ook de schrijver van Ketelbinkie. ‘Ik heb het zeker vier keer gelezen nadat ik op Corsica was. Het was een geweldige vakantie en het lezen van dit boek geeft me zoveel herkenning en herinnering!’
Voorlezen
Lezen is erg belangrijk voor haar, voorlezen ook. Vroon geeft haar kleinkinderen altijd een boek voor hun verjaardag, tijdens de Kinderboekenweek en ook tussendoor. Tot voor kort las zij ook voor in de bibliotheek.
‘Ik lees de kleuters op school veel voor. Dat geeft rust bij de kinderen, het is ook nog eens goed voor hun taalontwikkeling. Het vergroot hun kennis van de wereld en hopelijk gaan ze zelf ook lezen. Elke schooldag beginnen we daarom met een boek.’
