Alles vertellen?
Onlangs las ik twee heel verschillende boeken allebei met plezier. In het ene wordt de lezer alles verteld, in het andere bijna niets.
Vertel je als auteur alles aan je lezer? Of laat je dingen onbenoemd en over aan diens verbeelding?
Niet meedoen
Wij zijn er even niet, dat is de titel van een pas verschenen boek van Hannah Hofman (pseudoniem van publicist Richard Stuivenberg). In dit boek leggen scholieren het werk neer. ‘Wij doen even niet mee, we zijn er even niet, we zijn met andere dingen bezig.’ Een staking kun je het niet noemen want ze eisen niets. Ze willen nadenken over hun plaats in ‘het systeem’ en over ‘het systeem als geheel’.
Wat begint op één school dijt al snel uit en krijgt mondiale proporties. ‘Het systeem’ weet er werkelijk geen raad mee. Tussendoor gebeurt er heel veel. Het boek eindigt met een, wat mij betreft, mooie moraal: laten we ons eens in de 25 jaar met zijn allen een jaar bezinnen op de vraag of we de situatie wel willen waar we precies in zitten. Van die moraal en van het eigenzinnige optreden van de scholieren moet dit bijzondere boek het hebben. Niet van de fantasie van de lezer, die mag thuis blijven want alles wordt gezegd, en heel duidelijk ook.
De omweg
Het andere boek is De omweg, een al wat ouder werk (uit 2010) van superstylist Gerbrand Bakker. Het gaat over een vrouw die zich terug trekt uit het leven. Veel blijft onbesproken, de personages zijn schimmig, we krijgen heel weinig details. Juist omdat de schrijver niet alles vertelt, is er voor de lezer alle ruimte om als het ware met de auteur mee te schrijven en wel aan je eigen versie van het verhaal!
Twee heel verschillende leeservaringen!
(Dit blog verscheen ook in de Voorschotense Krant, juni 2023)
