Ik ben een gretige sprokkelaar

Ik ben een gretige sprokkelaar

Ze heeft zich voorbereid. Met een tas vol boeken begint ze aan het gesprek. Antoinette Gillet heeft een eigen trainings- en coachingspraktijk waarin ze zo veelzijdig mogelijk wil kunnen werken. Dat is te merken aan wat ze leest!

Coachen

‘Ik volg op dit moment een opleiding traumasensitief coachen: coachen waarbij je op een dieper niveau naar patronen zoekt. Het gaat om bewustwording van wat je meekrijgt in je opvoeding: bepaalde gedragingen van je ouders, geen knuffels geven, leven met idee dat goed nooit goed genoeg is. 

Als ik een opleiding doe dan lees ik er zoveel mogelijk over en omheen. Ik haal binnen, bekijk het van alle kanten en bewaar waar ik denk wat aan te hebben. Kijk dit heb ik meegenomen.’

Op-eten

De tas gaat open. Ze legt boeken op tafel: Onderbroken. Contact met je wijze lijf van Jozien Wijnakker, Peter A. Levine, De tijger ontwaakt. Traumabehandeling met lichaamsgericht therapie, en Wessel van de Kolk, Traumasporen

‘Jozien Wijnakker schrijft heel mooi over de helende kracht van hapto-therapie. Ze geeft theoretische inzichten en heel praktische oefeningen. Van de Kolk schrijft over de sporen die een trauma in je lijf en je leven kunnen achterlaten. Fascinerend!’ Ze bladert door het boek. ‘Kijk, zo lees ik een boek: het staat vol gele markerstrepen, vouwen, aantekeningen. Ik eet die boeken gewoon op!’

‘Ik lees om te leren. Ik word heel blij van dit soort boeken, vaak in combinatie met een opleiding of cursus. Ik deed eerder opleidingen als: organisatie antropologie, lean management (hoe organiseer ik dingen efficiënt en effectief) en coaching. Door breed te gaan hoop ik mijn eigen stijl als professioneel coach te ontwikkelen, mijn eigen soep te koken. Ik wil zoveel mogelijk situationeel kunnen handelen, dus niet steeds hetzelfde kunstje herhalen maar echt reageren op wat ik aantref. Mij helemaal dienstbaar maken aan de opdrachtgever. Dat betekent dat als je coacht in een werksituatie je soms ook naar de rollen die iemand daarbuiten heeft, moet kijken.’

‘Empathie is op dit moment erg populair maar ik heb meer met compassie. Je inleven in een ander is mooi maar de ander heeft daar niet zo veel aan. Op een goede manier meeleven met de ander is veel beter.’

Geen fictie

‘Kijk dit: Power and Love. A Theory and Practice of Social Change van Adam Kakane. Een heel goed boek waarbij twee, op het oog tegengestelde dingen (kracht en liefde) met elkaar verbonden worden. Dat fascineert me zo in paradoxen. Lenette Schuijt heeft daar heel mooi over geschreven in Met ziel en zakelijkheid. Dat gaat over leiderschap. Je hebt beide polen altijd nodig, je ziel en een zakelijke instelling. Ik heb Power and Love niet uitgelezen. Op een gegeven moment begon de schrijver in herhaling te vervallen. 

Ik lees vaak drie boeken tegelijk: een naast mijn bed, een op mijn bureau en een in de woonkamer. En eigenlijk altijd non-fictie. Met fictie heb ik niet zoveel. Heel af en toe een detective of zo. Zou het mijn ongeduld zijn? Alles gaat snel. Fictie moet je bewust, langzaam lezen. Dat ben ik inmiddels verleerd. Daar moet je jezelf tijd voor gunnen en dat vergt oefening. Nu dus maar even niet.’

Lanterfanten

En weer gaat de tas open. Ze legt een ander boek op tafel. ‘Nog een eye opener voor mij: Mentaal kapitaal van de Vlaamse Elke Geraerts. Zij maakt zich sterk voor een goede zorg voor je hoofd, je brein. Ze zoekt naar een balans tussen je brein uitdagen en je brein rust geven. Fitness voor je hersenen en ontspannen. Soms is lanterfanten (wat een mooi woord he?) heel nuttig. Geraerts schrijft heel goed, lekker leesbaar. Een ander boek van haar heet De Mentale Reset, over hoe we weer goed op gang kunnen komen na de corona-epidemie.

En dit natuurlijk: Corporate Tribe van Danielle Braun en Jitske Kramer, over macht, over ranking, over symbolen die verbinden, over missie en visie, over deep democracy, over de stem van de minderheid, over onderstromen, over cultuur die er altijd is en ook altijd verandert. Zo interessant, zo leerzaam!’

Als laatste komt een heel ander boek op tafel. Het al wat oudere Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is – een kloeke verzameling gedichten voor kinderen van auteurs van naam. ‘Toen de kinderen klein waren las ik elke avond een gedicht voor. Ze hadden echt hun eigen lievelingsgedicht zoals ‘het ennerige jongetje’ en een heel grappig gedicht over twee buurmeisjes.

Sprokkelen

Toen ik nog schoolleider was las ik veel managementboeken, nu veel minder. Ja, Covey’s Zeven eigenschappen staat natuurlijk als een huis als inspiratie voor persoonlijk leiderschap, al had het een stuk korter gekund. 

Boeken krijgen voor mij pas echt waarde als ik er wat mee kan. Ik houd niet van boeken die je een waarheid opdringen. Eigenlijk ben ik best een gretige lezer maar ik maak ook bewuste keuzes. Ik ben een sprokkelaar, ik wandel als door een bos door de boeken die ik lees, op zoek naar een mooie zin, een rijke gedachte. Soms pak ik een mooie tak op. De rest laat ik liggen.

Ik ben een gretige sprokkelaar

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *