Van A tot Z, of toch bijna
Een heerlijke titel, die onmiddellijk vragen oproept. Dat het om het alfabet gaat lijkt wel duidelijk, maar hoe en wat? Misschien typeert het de auteur, Lieven Vandekerckhove want die lijkt van een relativerende grap te houden. Hij is bovendien een fijne verteller van anekdotes die het privé-karakter van persoonlijke belevenissen consequent overstijgen.
Lang verblijft de lezer niet in verwarring. De inhoudsopgave maakt de titel snel duidelijk. Het goed verzorgde boekje bevat 24 hoofdstukken. Bij elke letter van het alfabet één. Alleen de X en de Y kregen geen tekst maar een cartoon. En eerlijk gezegd, omdat tweemaal een blanco pagina aan die cartoons voorafging raakte ik toch echt even in verwarring. Tja.
Simon Carmiggelt
Het boekje bevat 118 pagina’s tekst en dat betekent dat de gemiddelde lengte van de afzonderlijke hoofdstukken krap vijf pagina’s is. Het is knap dat Van de Kerckhove binnen dat beperkte bestek een compleet verhaal weet neer te zetten dat de lezer vaak een glimlach ontlokt of tot nadenken stemt, met name over de vraag: hoe zie ik dit zelf? En eveneens las ik de verhaaltjes in het besef dat het de wijsheid van de ouderdom is, die hier spreekt.
Ergens in het boekje laat de auteur weten dat hij op dat moment werk van Simon Carmiggelt leest. Nou, ik denk dat Carmiggelt, bekend van zijn ‘kronkels’, zeker een inspiratiebron is geweest!
Guilty pleasure
Lieven Vandekerckhove is een Vlaming, zijn naam verraadt dit al, en dat dit is vanaf de eerste pagina merkbaar aan het idioom dat ons Nederlanders vreemd is. Het is ook genieten, soms zelfs als een guilty pleasure. Neem de opening van het derde verhaal, ‘Cava’:
‘Zo een stoet van rolstoelen zie ik wel vaker, voortgeduwd door personeelsleden van de instelling of door familieleden die worden opgetrommeld als het voor een uitstap met de sukkels aan assistentie mangelt.’
Het gaat om een uitje van een groep meervoudig gehandicapten naar de jaarlijkse kermis. Hoewel de openingszin misschien anders doet vermoeden (wie heeft het nog over ‘sukkels’ en ‘mangelen’?), schrijft Vandekerckhove liefdevol over zowel de verzorgers als de verzorgden. Ik wil maar zeggen, de Vlaamse toon van de verhalen was aan mij zeker besteed!
De verhalen en anekdotes spelen zich op verschillende plaatsen af, in Vlaanderen maar ook in Liberia waar de auteur een aantal jaren woonde. Zo komen we Harris Mopulu een paar keer tegen. Harris is wat je noemt ‘een handige jongen’ die ‘de situatie’ niet alleen goed ‘gebruikt’ maar ook slim naar zijn hand zet. En Ben, een oude vriend van de schrijver.
Vodden
Nu zijn zowel de auteur als uw recensent niet de jongsten meer. Ik vermeld het maar even anders begrijpt u niet onze lol over het verhaal van de ‘Vodden’ (broeken waarin al voor aanschaf door de fabrikant scheuren op kniehoogte zijn aangebracht). Ik wil maar zeggen, ik denk dat het vooral de wat oudere lezer zal zijn die de ‘stukjes’ van Vandekerckhove zullen waarderen. Ik neem het boekje zeker mee naar het verpleeghuis om de hoek waar ik wat bewoners ken die er graag uit voorlezen willen worden.
Het boekje opent met een voorwoord van Rik Torfs, ook ‘bij ons’ geen onbekende als het gaat om om zijn kijk op het wel en wee in Vlaanderen.
Lieven Vandekerckhove, Van A tot Z, of toch bijna. Dordrecht: Uitgeverij Liverse, 2022, 118 pag. Het boek is te koop of te bestellen bij uw lokale boekhandel en bij managementboek.nl
Pingback:Koorddansen – Blij met een boek