Spoorloos
De thriller Spoorloos van Mari Hannah is het zevende deel in de Kate Daniels-serie en is het eerste deel ervan dat recent in het Nederlands vertaald is. De grote lijnen in het verhaal laten zich heel goed zelfstandig lezen al roepen de relaties tussen de hoofdrolspelers wel vragen op naar voorinformatie om die beter te begrijpen. Toch is dit niet een van de mindere punten in het boek.
Verhaal
Eerst even een indicatie van de inhoud waarbij ik gemakshalve de informatie die de uitgever heeft meegegeven, citeer.
Wanneer trans-Atlantische vlucht 0113 van Londen naar New York ineens van de radar verdwijnt, snapt niemand wat er gebeurd is. Het bericht domineert elke nieuwsomroep en houdt de autoriteiten in zijn greep. De geliefde van rechercheur Kate Daniels bevindt zich in het vliegtuig, maar Kate wordt gedwongen zich afzijdig te houden van het onderzoek.
Toch kan Kate het niet laten om uit te zoeken wat er is gebeurd in dat vliegtuig. Tijdens een spannende tocht die haar door het hele land en ver buiten haar jurisdictie voert, probeert Kate de waarheid te achterhalen. Al snel neemt het onderzoek wendingen die Kate zich niet had kunnen voorstellen. Maar niemand is veilig en zeer gevaarlijke mensen houden haar in de gaten…
Tot zover. Voldoende triggers en mystificaties zou ik zeggen.
Godin
Het boek is, zoals gezegd, deel zeven van een serie. De auteur mag ervan uitgaan dat trouwe lezers de belevenissen van Kate Daniels op de voet hebben gevold. Voor hen zal Kate ongetwijfeld de heldin zijn, de nietsontziende doordouwer, de grote risiconemer, de eenzame overtuigde van haar eigen gelijk die dat niet alleen heeft maar ook zal krijgen. Voor wie, zoals ik, voor het eerst kennis maakt met Kate, komt ze over als een alleskunner, een oersterke leeuwin, een superheldin, een godin zelfs. Ondanks dat de auteur haar wel degelijk en tot verveling toe emoties toedicht bij de vermissing van haar geliefde Jo, raakte ik niet overtuigd van haar gewone menselijkheid.
De thriller, die eigenlijk nergens echt spannend wordt, lijkt te bestaan uit twee delen. Het eerste deel gaat over verdwijning van het vliegtuig en de vermissing van en zoektocht naar Jo, het tweede over het oprollen van twee rivaliserende criminele organisaties.
Het eerste deel was ‘opeens’ afgelopen; het eindigde wat mij betreft in een anticlimax. Noem het de spreekwoordelijke nachtkaars die uitging.
Het tweede deel bracht wel aan het licht wat er met het vliegtuig is gebeurd, maar verder …? Nergens zat ik op het puntje van mijn stoel, ik beet geen nagel af van de spanning.
Dialogen
Anders dan veel, vooral Engelse recensenten op Goodreads, ben ik dus best kritisch. Ik heb het dan nog niet eens over de vele details die je niet nodig hebt, het langdradige gebabbel om omvang te creëren (het boek omvat 394 pagina’s). En zoals je mag verwachten van een thriller, elk hoofdstuk wordt afgesloten met een cliffhanger, de ene keer minder geslaagd dan de andere keer.
Tot slot een oprecht positieve opmerking: vaak waren de dialogen lekker strak, heel direct, soms venijnig, altijd to the point. Precies dat leverde me toch nog enig leesplezier.
