‘Mijn ogen zijn groter dan de tijd’
‘Eigenlijk ben ik een chaotische lezer. Ik lees van alles, meerdere boeken tegelijk, vaak wel 4 of 5, voor mijn werk, voor ontspanning of uit interesse. Mijn ogen zijn groter dan de tijd.’ Aan het woord is Katalin de Kleuver, in het dagelijks leven ‘hoofd onderwijs en kwaliteit’ in het primair onderwijs.
Leiderschap

Voor mijn werk lees ik over het besturen van onderwijsorganisaties en over leiderschap. Hoe ziet goed leiderschap eruit? Ik las net het boek van Dick Both en Alex de Bruijn, Onderwijs vraagt leiderschap! hierover en ook het boek Persoonlijk leiderschap van Wibe Veenbaas en Piet Weisfelt. Zulke boeken lees ik niet per se van kaft tot kaft maar meer onderzoekend, vanuit de vragen die me bezig houden. Ik lees dan de inleiding, bekijk de inhoudsopgave en kies de hoofdstukken die er voor mij toe doen.
Ik werk op dit moment aan een boek over auditeren. Daarvoor las ik Ronald Stevens’ Met open vizier. Ik heb er ook contact met de auteur over gezocht.
Levenskunst
Voor mijn werk dingen lezen gaat naadloos over in lezen uit interesse. Dan denk ik aan boeken over zelfontwikkeling en dat gaat best breed. Recente titels die ik las, zijn de boeken over systemisch werken van Els van Steijn, James Webb’s Searching for meaning en Toko-pa Turner, Belonging over de oorsprong van gevoelens. Dat laatste is heel interessant.

Sinds een jaar of twee ben ik gedichten gaan lezen: Komrij, Bernlef en natuurlijk Huub Oosterhuis. Ik houd ook erg van het ultra korte verhaal van A.J. Snijders: een halve pagina is een boek in notendop!
Op dit moment lees ik in Vertrouw op je gevoel van Nicolaas Sintobin. Het gaat over het maken van keuzes zoals de Jezuïeten daarmee omgaan. De Jezuïtische levensstijl spreekt me erg aan. Zingeving. levenskunst, spiritualiteit, bidden ook, het zijn thema’s die me bezig houden en waar ik graag over lees. Het ene boek leidt vanzelf tot het volgende en weer verder.
Terwijl ik ‘werkboeken’ onderzoekend lees en alleen die hoofdstukken die ik daarvoor nodig heb, lees ik boeken die ik uit interesse lees vooral op inhoud, heel rustig, reflecterend.
Ik houd boeken graag schoon. Ik maak geen aantekeningen, zet geen streepjes of puntjes, zelfs een vouw in een pagina vind ik vervelend. Het irriteert me ook als anderen wel van alles onderstrepen. Als ik dan zo’n boek ga lezen ben ik mijn onbevangenheid kwijt en ga ik zitten denken ’waarom zou die ander dit hier gedaan hebben? Wat sprak hem of haar aan?’ Dat wil ik helemaal niet.
Ontspanning

Als ik echt lees om te ontspannen dan zoek ik een boek met een leuk verhaal en dat lekker is geschreven. Laatst las ik van Gerda Blees, Wij zijn licht, een boek met een boeiende schrijfstijl, mooi opgebouwd, steeds een andere invalshoek. Heel verrassend gedaan.
Ook Het zoutpad van Raynor Winn vind ik erg mooi. Qua stijl minder interessant dan Wij zijn licht, maar wel heel beeldend geschreven en bovendien een authentiek en autobiografisch verhaal. En zo herkenbaar: een al wat ouder, heel normaal stel verliest door één verkeerde beslissing alles en leeft rondtrekkend door Wales in een tent. Puur uit nood. Als ze onderweg vertellen dat ze in een tent rondtrekken dan krijgen ze bewondering terug. Zodra ze aanvullen dat ze dakloos zijn wenden mensen zich af. Als je dat leest besef je hoe je ook zelf naar mensen kijkt, hoe snel je oordeelt in plaats van nieuwsgierig te zijn naar het verhaal erachter.
Als kind hield ik van boeken die slecht afliepen. Ik denk aan Rossy, dat krantenkind van An Rutgers van der Loeff. Ik vond dat daar de echte dramatiek van het leven in tot uitdrukking kwam.
Uitje
Als ik in Nijmegen naar de kapper ga, wip ik ook altijd even bij Boekhandel Dekker & van de Vegt binnen. Daar schrijven medewerkers van de boekhandel zelf recensies. Die handgeschreven leeservaringen liggen dan met het boek op een tafel. Dat inspireert me. Het is mijn favoriete uitje.
Ik ben onder de indruk van Grand Hotel Europa van Ilja Leonard Pfeiffer. Hij schrijft fantastisch over heel verschillende dingen zoals emoties, de ontwikkeling van het toerisme, en het stedelijke. Hij neemt je mee in het verhaal maar zet je tegelijk op afstand. Heel knap.

Verder Eleonora Ferrantes trilogie over het loskomen van de vrouw uit het alledaagse leven in het Napels van 100 jaar terug: heel toegankelijk geschreven, fijne schrijfstijl, mooi verhaal.
Nog meer titels? Oké.
Anna Karenina van Leo Tolstoj (‘mag dat nog?’), een klassieker die wel tijd vraagt, anders wordt hij langdradig. Op dit moment lees ik De rat van Amsterdam van Pieter Waterdrinker. Ik weet nog niet wat ik daarvan vind. Nu eens is het saai, dan weer leest het lekker weg.
Soms lees ik een boek niet uit, vooral als het banaal is. Iemand zei eens ‘Tijd is te belangrijk om aan een boek te besteden dat je niet aanspreekt.’ Daar houd ik me aan.
Redden

Boeken die ik zou redden als het huis in brand stond? Anna Karenina in elk geval en Koningin Margot van Alexandre Dumas, Kom zoals je bent van Max Lucado, een kinderboek met emotionele waarde voor mij.
Verder Humeuren en temperamenten van Gerrit Komrij en Het slimme onbewuste van Ab Dijksterhuis. Die liggen op het stapeltje nog te lezen boeken.
En Arabische sprookjes van Rodaan Al Galidi en Geertje Aalders, hele grappige verhalen met een mooie moraal.
Maar wat zeg ik nou toch, ik zou helemaal geen leesboeken redden maar fotoboeken! Boeken zijn vervangbaar, fotoboeken niet. Daarom.