Ik ben een gelegenheidslezer
‘De boeken die ik lees sluiten aan bij waar ik op dat moment mee bezig ben. Is dat een studie, dan lees ik iets gemakkelijks. Worstel ik met levensvragen, dan lees ik psychologie en meditatieve boeken. Heb ik behoefte aan een uitdaging, dan ga ik de diepte in met een onderwerp. Als de bui over is, is het ook klaar.’
Ze bestaan, de gelegenheidslezers. Mariska Smit is er een van. Ze leest wat aansluit bij haar ‘conditie’ van dat moment en die kan door omstandigheden veranderen, zoals door een nieuwe functie, in haar geval bij de Gemeente Amersfoort.
De zeven zussen
Smit leest graag en veel, vroeger al. Ze was dol op de serie over Madelief van Guus Kuijer. Ze las ze allemaal zoals ze onlangs de hele serie De zeven zussen van Lucinda Riley las. Ze leest ’s avonds voor het slapen gaan en in het weekend. Als ze aan de studie is, leest ze heel gepland.
Nu, met die nieuwe functie leest ze boeken over lokale economie en over coaching en hoe mensen met elkaar te verbinden. Aan het boek dat ze leest valt dus af te leiden in welke fase ze zit.
Zelfhulpboeken
Neem de fase van de levensvragen. Ze zoekt dan boeken die herkenning mogelijk maken. Boeken van mensen met dezelfde vragen en met tips hoe daar antwoorden op te krijgen. ‘Je merkt dan dat je niet de enige bent met die vragen.’
Boeken die haar emotioneel raken, goede zelfhulpboeken, hebben haar voorkeur boven boeken die rationeel zijn en min of meer dwingend voorschrijven wat je moet doen.
‘Op een gegeven moment heb ik er genoeg van en er genoeg over gelezen. Dan is het klaar. De levensvraag is dan (voorlopig?) ook weg.
Boeken over coaching blijven haar intrigeren. Ze bieden reflectiemateriaal om het eigen handelen aan te spiegelen. ‘Ik ben niet van ‘zo doe ik het nu eenmaal’. Dat is me te gemakkelijk. Ik wil blijven leren, beter worden in wat ik doe.’
Ruimte in je hoofd
Als ze merkt dat ze op haar werk even weinig uitdaging ervaart, dan gaat ze aan de slag met een onderwerp. Kruiden bijvoorbeeld of middeleeuwse geschiedenis. Boeken en internet brengen haar dan nieuwe kennis. De belangstelling dooft als het op het werk drukker wordt of als de kinderen even meer aandacht vragen. ‘Er moet wel ruimte in mijn hoofd voor zijn.’
Ontspannende boeken bereiken haar via roulatie in haar vriendenkring. Romans, thrillers (‘als er teveel geweld in zit, leg ik het boek weg’). Ze geven dus door maar praten er meestal niet over.
Voor de andere soorten boeken (psychologie/meditatie, en uitdaging) scharrelt ze op internet en kijkt ze wat tijdschriften aanraden. Of ze loopt spontaan de Bruna binnen om te kijken wat er in de top tien te vinden is. Ze koopt heel regelmatig en krijgt dus, maar geeft ook door. Verwacht dus geen rijk gevulde boekenkast, ze legt geen collectie aan.
Eenmaal in haar hand, leest ze het boek meestal helemaal uit. ‘Als het niet bevalt, leg ik het een tijdje weg om het later weer op te pakken. Gek genoeg is de aansluiting er dan vaak wel.’
Dat dat bestaat!
Op dit moment leest ze De moed van het weesmeisje, deel 2 uit de reeks Het weesmeisje van Anne Jacobs. ‘Het is zo’n boek waarvan ik zeg dat ik even niets en niemand nodig heb.’
Wat maakt lezen plezierig? ‘Het is verrijkend om jezelf helemaal te kunnen verliezen in een boek. Eigenlijk is het heel bijzonder dat al die mensen die hetzelfde boek lezen tot zo’n grote diversiteit van interpretaties komen. Dat dat bestáát!’
Is er een boek dat ze zou willen redden als het huis in brand staat? ‘Nee, ik zou geen keuze maken. Maar als het dan toch moet een boek dat veel indruk op me heeft gemaakt: Het verborgen labyrint van Kate Mosse.’
