Een tweede kans voor Missy
Heeft het iets te maken met mijn leeftijd dat ik Een tweede kans voor Missy, de debuutroman van Beth Morrey,een prachtig boek vind? Het gaat immers over een alleenstaande vrouw die tijdens het verhaal 80 wordt. Oké, tien jaar ouder maar wel beide met een leven achter ons en dus met herinneringen, over dingen waar we van genoten hebben en over dingen die ons af en toe hinderlijk blijven achtervolgen. Een boek over hoe je jezelf dwars kunt zitten en hoe anderen je opnieuw kunnen ‘openen’ voor de rijkdom van het leven.
Want ja, Missy voluit Millicent Carmichael, heeft een moeilijke relatie met haar dochter Melanie, mist haar zoon Alistair en kleinzoon Arthur die in Australië zijn gaan wonen na het huwelijk met een Australische. En natuurlijk mist ze Leo, haar man, de bekende professor in geschiedenis in Cambridge met wie ze een voor mij wat bijzondere relatie heeft: ze waarderen elkaar enorm en toch lijken ze niet in staat tot een intieme relatie waarin ze alles delen. Voor de lezer als buitenstaander levert dat tragische momenten op, momenten dat je denkt: laat je leiden door je emoties, toon je medeleven, je verdriet, zeg waar je behoefte aan hebt. Dat soort dingen.
Hoe dit zij, Missy versombert en verpietert in haar eentje in haar prachtige grote huis. Tot ze, bij toeval en als een sneeuwbal, in aanraking komt met enkele mensen uit haar buurt. Angela en haar zoontje Otis voor wie Missy plaatsvervangend oma kan zijn, Sylvie met haar energie en creativiteit, enkele mannen in de omgeving die haar goed gezind zijn, en natuurlijk Bob, de hond waarvan zij de verzorging op zich neemt omdat de vriendin van Angela dat ‘even’ niet kan. Het is prachtig om te lezen hoe Missy ontdooit en steeds meer ingebed raakt in het netwerk van deze vrienden. Op gezette tijden aarzelt ze, mist ze zelfvertrouwen, denkt ze min over zichzelf, voelt ze zich schuldig en leert ze toch door te zetten. En er zijn momenten dat ze vlamt. Prachtige passages.
Oppervlakkig lijkt de structuur van het verhaal heel triviaal: in de beginsituatie is Missy in mineur, dan opent zich geleidelijk een tweede kans waarop ze met de nodige aarzelingen positief reageert, vervolgens gaat het een tijdje heel goed met haar maar zijn er toch weer tegenslagen; uiteindelijk het allemaal weer goed komt.
Toch is het verhaal subtieler en complexer. Terwijl je leest voel je aan je water dat er nog wat komen gaat, dat er nog een paar spoken liggen te rusten tot ze kunnen ontwaken om hun opwachting te maken. Noem het taboes of onverwerkte ervaringen of schaduwen die je je leven lang blijven achtervolgen omdat het zo moeilijk is ze te aanvaarden of er vrede mee te hebben. Wat is er voor nodig om je een ander perspectief te bieden? Een hond? Een brief? Vrienden die je steunen?
Ik doe een gok: leeftijdgenoten en nog ouderen dan ik zullen dingen in Missy herkennen: haar aarzelingen, de drempels in het leven. Jongeren zullen in dit boek ervaringen kunnen lezen, wat die met iemand kunnen doen en wat er voor nodig is om daar over heen te stappen.
Is al bekend wanneer dit boek verfilmd gaat worden?
Beth Morrey, Een tweede kans voor Missy, vertaald door Mechteld Jansen. Amsterdam: Ambo/Anthos 2021, 308 pagina’s, ISBN 9 78 90 262 5379 6. Het is te koop of te bestellen bij uw plaatselijke boekhandel of bij managementboek.nl.
